Bruno Bettelheim był wybitnym austriacko-amerykańskim psychoterapeutą, psychologiem, psychiatrą i pedagogiem, urodzonym w 1903 roku w Wiedniu. Jego prace naukowe koncentrowały się głównie na rozwoju dzieci oraz psychoterapii dziecięcej. W czasie II wojny światowej przeżył traumatyczne doświadczenia, spędzając czas w obozach koncentracyjnych Dachau i Buchenwald. To wydarzenie miało znaczący wpływ na jego życie i późniejszą pracę naukową. Jest znany przede wszystkim z pracy nad autyzmem i teorią zabawy. Jego podejście do psychoterapii dzieci opierało się na wykorzystywaniu baśni i opowieści jako narzędzi terapeutycznych. W 1977 roku opublikował swoją najbardziej znaną książkę „Cudowne i pożyteczne: O znaczeniach i wartościach baśni”, gdzie analizował głębsze znaczenie baśni jako narzędzia pomagającego dzieciom radzić sobie z emocjonalnymi wyzwaniami i lękami. Jego prace w zakresie baśnioterapii przyczyniły się do rozwoju tej metody, gdzie bajki i opowieści stają się środkiem komunikacji i zrozumienia w pracy z dziećmi i młodzieżą. 

Baśnie mają niezwykłą moc oddziaływania na ludzką psychikę i emocje. Nie są jedynie opowieściami dla dzieci, ale pełnią również ważną rolę w terapii i rozwoju osobistym. Zawierają głęboką symbolikę, która pozwala na ukrycie różnych znaczeń i przekazów wewnątrz prostych opowieści. Bohaterowie, miejsca i wydarzenia często reprezentują różne aspekty ludzkiego życia, emocji i wyzwań. W bajkoterapii terapeuci mogą wykorzystać tę symbolikę do ukierunkowania rozmów i pomóc pacjentom w zrozumieniu własnych doświadczeń. Czytanie baśni pozwala czytelnikom utożsamiać się z bohaterami i przenosić się w świat przedstawiony. To otwiera drzwi do głębszego zrozumienia własnych emocji i zachowań poprzez perspektywę innych postaci. Bajkoterapia wykorzystuje ten proces identyfikacji, pozwalając pacjentom zdobyć wgląd w własne emocje i wyzwania.