Arteterapia to forma terapii i rehabilitacji, w której różne formy sztuki takie jak muzyka, plastyka, taniec, czy teatr są wykorzystywane w procesie leczniczym zarówno u dzieci, jak i dorosłych.

Termin arteterapia pochodzi od słów ars, oznaczającego sztukę oraz therapeuein, co oznacza leczenie. 

Arteterapia skupia się na procesie tworzenia sztuki, a nie na jej wartości artystycznej. W tym podejściu, większe znaczenie ma wpływ samego procesu twórczego na zdrowie psychiczne i fizyczne osoby poddawanej terapii.

Metody arteterapii obejmują m.in. muzykoterapię, plastykoterapię, choreoterapię, biblioterapię, filmoterapię, fotografoterapię oraz chromoterapię. Arteterapia ma szereg korzyści, takich jak redukcja stresu, wyrażanie emocji, rozwijanie wyobraźni, a także integracja społeczna poprzez prowadzenie zajęć grupowych. Nie wymaga posiadania umiejętności artystycznych, ponieważ skupia się na procesie tworzenia i samoekspresji.

Terapia za pomocą sztuki może być wykorzystywana w różnych sytuacjach terapeutycznych, w tym leczeniu lęków, depresji, uzależnień, trudności w relacjach społecznych oraz w procesie starzenia się, pomagając minimalizować objawy demencji i lęków u seniorów. Jest to wszechstronna metoda, która leczy umysł i ciało poprzez przyjemne, twórcze działania.

Do funkcji arteterapii zalicza się:

funkcję korekcyjną – wspomaga przywrócenie równowagi emocjonalnej, redukuje frustrację i lęki, ułatwia komunikację, buduje pozytywne nastawienie oraz wzmacnia poczucie wartości.

funkcję wzbogacającą życie wewnętrzne – pobudza wyobraźnię, umożliwia zdobycie nowych umiejętności, wspomaga odkrywanie siebie, wspiera w zrozumieniu własnych potrzeb i emocji.

funkcję rekreacyjną – pozwala odciągnąć myśli od choroby i negatywnych emocji, jednocześnie dostarczając przyjemny i relaksujący sposób spędzania wolnego czasu.

Arteterapia znajdzie zastosowanie podczas: 

leczenia lęków, depresji, zaburzeń afektywnych, nerwic, uzależnień oraz traum; 

radzeniu sobie z trudnościami na tle społecznym i emocjonalnym, związanymi z niepełnosprawnością lub chorobą; 

nauki relacji międzyludzkich;

odnajdywaniu własnego potencjału;

podnoszeniu samooceny; 

profilaktyki społecznej dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym.