Biblioterapia, wykorzystująca moc literatury, ma długą historię sięgającą starożytności. Termin ten został użyty w 1916 roku przez Samuela Mc Crothersa, a w Polsce pojawił się w latach trzydziestych XX wieku. Dziś jest rozwijaną dziedziną terapii zajęciowej, znajdując zastosowanie w medycynie, pedagogice, psychologii i psychiatrii. Biblioterapia polega na ukierunkowanym czytaniu odpowiednio wybranych książek lub materiałów, z późniejszym omówieniem danego fragmentu.

Cele biblioterapii obejmują:

A) wsparcie emocjonalne,

B) redukcję stresu, lęku i napięć,

C) kształtowanie postaw moralnych,

D) wsparcie procesów poznawczych,

E) profilaktykę i rozwijanie wyobraźni.

Biblioterapia może wspierać osoby z różnymi problemami, w tym pacjentów hospitalizowanych, osoby z zaburzeniami psychicznymi, osoby niepełnosprawne, uzależnione oraz te z trudnościami w życiu codziennym. Może służyć celom rewalidacyjnym, resocjalizacyjnym, profilaktycznym i ogólnorozwojowym.